''Bütün davranışlar değer yargılarına dayanır, tüm değer yargıları ya kendimize aittir ya da başkalarından edinilmiştir... İkincisi büyük ölçüde çoğunluktadır... Onları neden benimseriz?...
Korkudan, -yani kendimize aitmiş gibi davranmayı daha uygun buluruz... Ve bu rol öylesine alışkanlık yaratır ki, sonunda bizim doğamız haline gelir... Kendi değer yargılarımız: Bu, bir şeyin bir başkasına değil, sadece bize verdiği keyif ya da keyifsizlikle ölçülmesi demektir ki, bu oldukça enderdir!... Ama çoğu durumlarda başkasına ait değer yargısını kullandığımız için, o başkasına duyduğumuz saygının en azından kendimizden kaynaklanması, kendi kararımız olması gerekmez mi?... Evet, ama biz bunu çocukluğumuzdan itibaren yaparız ve bu davranışımızı pek ender değiştiririz... Yakınlarımızla ilgili (onların zekası, statüsü, ahlak kavramı, örnek olmaları, aşağılıkları) yaptığımız değerlendirmeler ve onların değer yargılarını kabul etme zorunluluğu konusunda, genellikle çocuklukta edindiğimiz yargılara ömür boyu bağlı kalırız... ''
Nietzsche - Tan Kızıllığı
1 yorum:
okuyacak kadar vaktim yok, sevgili Alter. minik bir haberim var, iletmeye geldim.
tezimin yarısını bitirdim, 8000 kelime. geriye diğer yarısı kaldı.
şans dile bana, güzel enerjiler yolla.
günler günler önce verdiğin ilham ve kararlılığa doğru adımlar atmaya çabalarken ben, omzumda beliren elin ve yapabileceğime dair inançların için teşekkürler.
sevgi ile,
luna.
Yorum Gönder